حالت موضوعی | حالت خطی

مشاهده پروفايل کاربر · 11-02-2014 05:13 AM

تفاوت فیلمنامه با داستان و رمان :
الف _ اولین تفاوت فیلمنامه با داستان این است که در داستان نویسنده این امکان را دارد تا با توصیف کمیاتی که درون قهرمانان اثرش میگذرد هر حالتی را که در نظر داشته باشد بیان کند . حال آنکه فیلمنامه نویس همچون نویسنده هر اثر دراماتیکی ناگزیر است : 1_ با اعمال و گفتار اشخاصی که آفریده است ، 2 _ با ترکیباتی خاص در اشیائ موجود در صحنه ؛ 3 _ یا از طریق نحوه ی به هم پیوستن پاره های گوناگون رویدادهای داستان فیلمنامه اش به شیوه ای که بر اساس منطق اثرش کاملا طبیعی و معقول باشد این کیفیت را به وجود آورد .
ب _ از نقطه نظر مکالمه نویسی ؛ نویسنده داستان در عینیت بخشیدن به فهرمان اثرش نسبت به نمایش نامه نویس و فیلمنامه نویس ، هم از نظر مقدار کلماتی که در دهان این افراد میگذارد و هم از جهت نوع ، حالت و شیوه ی ترکیب آن ها با یکدیگر آزادی بیشتری دارد تا به هر نحوی که صلاح میداند عمل کند .
نمایش نامه نویس و فیلمنامه نویس ، مطالب را به تناسب ویژگی های شخصیتی آن ها و نیز اهمیتی که در آن صحنه ها دارد تقسیم میکند و همین که یکی از آن ها دیگر مطالبی برای گفتن نداشت نمایش نامه نویس یا فیلم نامه نویس با تمهیداتی او را خارج میکند . زیرا هم برای مخاطب و هم برای بازیگر این وضعیت آزار دهنده است ولی در داستان به دلیل آنکه شخصیت بیکار در جلوی چشم خواننده نیست ، زیاد آزار دهنده به نظر نمیرسد .

با ذکر منبع; WwW.kargardani.Ir نسخه برداری مجاز است

مشاهده پروفايل کاربر · 11-02-2014 07:03 AM

فیلمنامه	نمایشنامه
سکانس	بازیگر
صحنه	المانی ( مجازی )
پلان	تصویر یک اندازه است
دوربین	ابزار محدودتر
گستردگی در فضا
حقیقی و یا رئال هست)
تصویر باز
ابزار بیان بیشتر

با سپاس از استاد دستگردی

تفاوت فيلمنامه با فيلم ( از رنه ليتو)

اگر رمان را يک خانه فرض کنيم، چرک نويس، يعني متن ابتدايي نوشته شده توسط نويسنده، به مثابه اسکلت و فونداسيون اين خانه و متن نهايي و ويرايش شده، به مثابه شکل نهايي، رنگ آميزي شده و نماسازي شده آن است. همان طور که ساکنان اين خانه تنها شکل نهايي آن را مي بينند و تصوري از فونداسيون آن ندارند، خواننده رمان نيز هرگز نسخه چرک نويس آن را نمي خواند، بلکه نسخه تميز و ويرايش شده اي را مي خواند که نويسنده به عنوان متن نهايي به چاپخانه سپرده است.

اگر يک فيلم را يک خانه فرض کنيم، فيلمنامه حکم نقشه خام اوليه اين خانه را دارد. اين نقشه ممکن است در حين ساخت دچار تغييراتي شود. بيننده اي که فيلم را مي بيند، هرگز از نقشه اوليه، يعني فيلمنامه خبر ندارد و تنها اثري را مي بيند که بر مبناي تفسير عده اي (کارگردان و تهيه کننده) از اين فيلمنامه ساخته شده است.

اين همانندسازي، تفاوت اساسي بين فيلمنامه نويسي و داستان نويسي را به خوبي نشان مي دهد. وقتي شما فيلمنامه اي را که نوشته ايد بازنويسي مي کنيد، هرگز نسخه نهايي اي را خلق نمي کنيد. نسخه نهايي فيلمنامه شما، فيلمي است که بر مبناي آن ساخته خواهد شد. تماشاچيان هرگز مستقيماً کلمات شما را نمي بينند. اين حقيقت دردناک در تئوري براي همه، واضح و بديهي است، اما بسياري از فيلمنامه نويسان تازه کار کاملاً آن را ناديده مي گيرند

فراوری محسن قادری کارگردانی

با ذکر منبع; WwW.kargardani.Ir نسخه برداری مجاز است

کد تبلیغات ثابت حرفه ای