حالت موضوعی | حالت خطی

مشاهده پروفايل کاربر · 11-13-2014 04:19 AM

دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.

کارگردان اصغر فرهادی

تهیه‌کننده ایرج تقی پور

نویسنده اصغر فرهادی

بازیگران ترانه علیدوستی

فرامرز قریبیان

بابک انصاری

آهو خردمند

فرهاد قائمیان

موسیقی حمیدرضا صدری

فیلم‌برداری علی لقمانی

تدوین شهرزاد پویا

تاریخ انتشار ۱۳۸۲

مدت زمان ۱۰۱ دقیقه

خلاصه داستان:

در کانون اصلاح و تربیت «شهر زیبا» نوجوانان زندانی با خواست اعلا جمع می شوند تا هجدهمین سالروز تولد اکبر را جشن بگیرند. اکبر متهم است دو سال پیش دختری را کشته و حالا زمان قصاص اوست. اعلا، دوست اکبر، برای کمک به او به اتفاق فیروزه خواهر اکبر برای گرفتن رضایت به سراغ شاکی پرونده، ابوالقاسم (پدر مقتول) می روند. ابوالقاسم که با سماجت آنها روبرو می شود، به دادگاه می رود تا اجرای حکم را جلو بیندازد اما به او می گویند باید منتظر باشد و باید ابتدا پول دیه را آماده کند. ابوالقاسم که توانایی پرداخت پول را ندارد سعی می کند این مبلغ را از صندوق بیت المال تهیه کند اما کسی حاضر به امضای ورقه استشهاد نیست. از طرفی به تدریج میان فیروزه ـ که از همسر معتادش جدا شده ـ و اعلا نیز علاقه ای به وجود می آید. زن ابوالقاسم که می خواهد به جای قصاص پول دیه را بگیرد و خرج مداوای دختر معلولش کند، به ابوالقاسم اصرار می کند رضایت بدهد. ابوالقاسم مخالف است و تصمیم دارد برای تأمین پول دیه خانه را بفروشد اما باز هم موفق نمی شود و اعلا معامله را به هم می زند. ابوالقاسم که سماجت فیروزه و اعلا را می بیند می گوید حاضر است رضایت بدهد، اما حالا فیروزه مبلغ دیه را ندارد که پرداخت کند. همسر ابوالقاسم با همفکری برادرش به این نتیجه می رسند چون اعلا پسر لایقی است پس مقدمات ازدواج او را با دخترش فراهم و از گرفتن پول دیه صرف نظر کنند. آنها قصدشان را به فیروزه می گویند و از او می خواهند مقدمات ازدواج را فراهم کند. اعلا که از قضیه خبر ندارد به فیروزه می گوید قصد دارد پول دیه را از هر طریق ممکن تأمین کند اما با مخالفت و پرخاش فیروزه روبرو می شود و از طرفی نیز وقتی قصد خانواده ابوالقاسم را می فهمد تصمیم نهایی را به فیروزه وامی گذارد. فیروزه تظاهر می کند که به اعلا علاقه ندارد. اصرار مددکار کانون نیز بر اینکه ابوالقاسم از شرطش منصرف کند به جایی نمی رسد. اعلا دوباره نزد فیروزه برمی گردد، اما فیروزه در روی او باز نمی کند.

اصغر فرهادی درام را به خوبی می شناسد . توفیق اجباری زندگی اش که به ناچار رشته تئاتر را در دانشگاه انتخاب کرد برگ برنده فرهادی در قوام بخشیدن به ساختار دراماتیک در فیلمنامه هایش است. دیگر خصوصیت مضمونی مورد علاقه او تلاش برای تصویر سازی لایه های مختلف اجتماعی و فرهنگی در سطوح طبقاتی مختلف جامعه ایرانی است. اگر در شهر زیبا به حوالی شهر و زاغه نشین ها و مشکلات اجتماعی و فرهنگی روزمره این قشر می پردازد در دو اثر بعدی خود (چهارشنبه سوری و درباره الی) طبقه متوسط و خرده بورژوازی را مورد هدف قرار می دهد.

شهرزیبا در همان ۵ دقیقه آغازین فیلم با میزانسن دقیقی فضای پرسوناژها را به تصویر می کشد. توالی صدای کلاغ + سوت + صوت قرآن + بلندگو + بالا رفتن پرچم در اولین دقیقه فیلم محیط پادگانی و بسته دارالتادیب را می سازد. ترکیب این فضاسازی با کات به صحنه رقص بچه های دارالتادیب تضاد دنیای پر شور زندانیان و محیط را نشان می دهد.

الگوی پیش برنده پیرنگ فیلم الگوی تحقق هدف است . « علا » باید برای دوستش که به سن ١٨ سالگی رسیده و در آستانه اعدام رضایت بگیرد. باقی فیلم مسیری است که علا باید برای تخقق این هدف طی کند و سفر آغاز می شود. ظرافت های فیلمنامه با توجه به ساختار پیرنگ اشکار می شود. به شکل منحصر به فردی بیشتر فضای فیلم در لوکیشن های بسته می گذرد که ناخودآگاه این فضای بسته گیر افتادگی و محبوس بودن آدمهای شهر زیبا را القا می کند . خانه اکبر و محیط زندگی اکبر و خواهرش نیز اولین بار از پشت توری سیمی نمایش داده می شود. تقریبا تمام گسترش پیرنگ با «قرار ملاقات ها » پیش می رود . مثلا

١- ملاقات اول با خواهر اکبر ، دعوای خواهر اکبر با شوهر ،

٢- ملاقات با ابوالقاسم ( پدر مقتول )

٣- ملاقات تنها با ابوالقاسم ، بحث

۴- ملاقات با فیروزه (خواهر اکبر) ، دادگاه

۵- ملاقات مادر مقتول با علا / ملاقات علا و فیروزه در محل کار فیروزه / ملاقات ابوالقاسم و پیرمرد پیش نماز محله

۶- شام خوردن علا با فیروزه

٧- گفتگوی ابوالقاسم با همسرش / مادر مقتول و برادرش و...

این همه قرار ملاقات و حجم زیاد گفتگوهای فیلم نشان دهنده گره خوردن سرنوشت آدمهای شهر زیبا با یکدیگر است .

از گفتگوی اول علا با فیروزه مسیر دیگری نیز در درام آغاز می شود . احساس عاشقانه ای که بین علا و فیروزه شکل می گیرد. اگر کل مسیر دراماتیک پیرنگ را به دو قسمت تقسیم کنیم :

الف ) تلاش (هدف) علا برای گرفتن رضایت از پدر مقتول

ب ) شکل گیری علاقه متقابل بین علا و فیروزه

آنگاه صحنه های مربوط به گسترش الف عبارتند از :

دارالتادیب / ملاقات اول با ابوالقاسم / ملاقات دوم با ابوالقاسم / رفتن به دادسرا / ملاقات علا با مادر مقتول / ملاقات علا با پیش نماز مسجد / ملاقات علا با خریدار خانه / گفتگو با مسئول زندان

و صحنه های گسترش ب به ترتیب :

ملاقات اول علا با فیروزه / اتوبوس / ملاقات دوم با فیروزه / ملاقات علا و فیروزه در محل کار دختر / شام مشترک / ملاقات چهارم و خبر آوردن علا برای فیروزه / ملاقات از دو طرف ریل راه اهن / ملاقات پنج در محل کار / در نگشودن فیروزه برای علا

تمامی صحنه های الف و ب به صورت یک درمیان به فرم الف / ب / الف / ب / الف و...قرا ر گرفته اند . دقیقا از اخرین سکانس مسیر الف که مسئول زندان هم نمی تواند ابوالقاسم را راضی به رضایت دادن و گرفتن دیه کند ( مسیر الف به بن بست می رسد ) سکانس متوالی مسیر ب نیز به بن بست می رسد ( فیروزه در را به روی علا باز نمی کند ) و رابطه عاشقانه نیز بی فرجام می شود. فرهادی به شکل زیبایی این بن بست های مشترک را نشان می دهد. تمامی کارکترهای فیلم گیر کرده اند . از اکبر که نمی داند اعدام می شود یا نه / علا که میان برزخ عشق به خود و عشق به دیگری گیر کرده / فیروزه / ابوالقاسم که نمی داند رضایت بدهد یا نه / دختر علیل ابوالقاسم / و..

در مدت فیلم سه عبار صحنه عبور قطار نشان داده می شود . اولین بار وقتی علا به دیدن فیروزه می رود ، بار دوم وقتی در میانه فیلم وقتی فیروزه برای علا ارایش می کند و منتظر اوست و بار سوم صحنه پایانی فیلم . صدای سوت و حرکت قطار به صورتی موتیفی هشدار دهنده در نقاط عطف فیلم به شکلی دلشوره آور ظاهر می شود ، تمهیدی که بعدها فرهادی در چهارشنبه سوری با صدای ترقه هایش آن را تکرار کرد.

فرهادی با هوشمندی به لایه های مختلف زندگی اهالی شهر زیبا نقب می زند . در یکی از دیالوگ های فیروزه به علا می شنویم :

« یه حلقه ، یه آدم عملی که همه فکر کنن شوهرته ! من با همین چیزا زندگی می کنم » . توجه به زیرلایه های فرهنگی مثل غیرتی شدن علا در اتوبوس / آشفتگی مذهبی ابوالقاسم / بحث علا با پیش نمازی که نماز را مهم تر از جان انسان می داند و در نهایت فقر اقتصادی و فرهنگی شهر زیبایی ها در تعریف کردن داستانی از فرهادی هویدا می شود. راه هایی که همه بن بست می شوند و هیچ کس مقصر نیست . تلاشی نافرجام برای رهایی نوجوانی از مرگ که دایره بسته زندگی شخصیت های فیلم را موکد می کند. فرهادی در "شهر زیبا" مانند دیگر فیلم هایش می کوشد به واقعیت تکان دهنده ای که وجود دارد نزدیک شود و باور دارد که نمایش بی کم و کاست اما با رنگی از داستان پردازی واقعیت پنهان در زندگی آدم هایی از جنس علا، فیروزه (ترانه علیدوستی) و مرد شاکی (فرامرز قریبیان) آنقدر تراژیک و تلخ است که بیننده را متاثر می کند.شخصیت های "شهر زیبا" قربانی جامعه ای هستند که درگیر مشکلات سنتی و قانونی است و زنجیره ای از عوامل انسان هایی مانند علا را به ورطه نابودی می کشد. مانند "رقص در غبار"، "چهارشنبه سوری" و "درباره الی" در "شهر زیبا" هم با عشقی نافرجام روبروییم. عشقی که نمی تواند تنهایی و گزندگی تلخ زندگی فیروزه و علا را تلطیف کند . تقدیری که هیچیک از شهر زیبایی را از آن گریزی و گزیری نیست ، این را لابد باید از همان ابتدا از خانه هایی که چسبیده به ریل راه آهن ساخته شده اند فهمید.

فرهادی در اثر ملودرام اجتماعی، به بیان پر قدرت و تکان دهنده ای دست یافته است. در میان ما، سال هاست که از یک ملودرام نو آورانه و ارزشمند خبری نیست.

در سینمای ایران، آثار اجتمای همواره مهم بوده اند. حاجی آقا آکتور سینما، گاو، شب توزی، وحشت و آئینه، شوهر آهو خانم، قیصر، آقای هالو، دایره مینا، گوزن ها، خاک، ساز دهنی، کلاغ، گزارش گرسیار، آرامش در حضور دیگران، صنعت بیحال، دندان مار و... مشتی از خروار است.

به هر حال، وقتی رقص در غبار به نمایش در آمد، عده ای از نویسندگان بخش سینمایی مجلات و مطبوعات، با دلایلی بسیار کلیشه ای، فیلم اول فرهادی را نفی کردند، در حالی که همان گونه که در نقد آن فیلم نوشتم، رقص در غبار بسیار فراتر از اندازه های کار او ل یک فیلمساز جوان، پیش چشم ها ظاهر شد و خبر از فیلمسازی مؤلف داد که هم در روایت و هم در ساختار، هوشمند و بسیار ظریف و چند لایه عمل می کند، به ویژه او می تواند نشانه شناسی بسیار نیرومندی را به فضای معنا پرداز فیلم بدل کند.

همان لایه مندی و ظرافت، در «شهر زیبا» نیز دیدنی است. توجه به شخصیت ها و در عین حال کاربرد زبانی که در پشت صورت مستند گونه فیلم، از ظرفیت کنایی و دلالت ضمنی چشمگیری برخوردار است.

من توجه خواننده عزیز را به سکانس آغازین فیلم جلب می کنم ؛ تصویری که از کانون اصلاح و تربیت ساخته می شود، تصویری رسالت، از صدای قدم او و حاشیه صوتی نظامی، برای اشاره به ساختار حاکم و جو مسلط بر کانون اصلاح و تربیت و نگاه غلط به افرادی که در این کانون هستند، استفاده شده است.

در همان حال به گونه ای منصفانه، به مدد کاری همدل با بزه کاران اشاره می شود.

از سوی دیگر، کاربرد قرائت قرآن در همین فصل، بیان رسایی از وضعیت جوانانی است که هیجده سالگی آنان با رعب آمیخته است.

اتومبیل کاتول که اکبر را سوار می کند، مثل همه اتومبیل های زندان است ؛ شبیه سلول، با میله ها که مانند آیه ها، بر روزگار بی روشنایی این بزه کاران تأکید می ورزد.

در ادبیات و هنر مدرن، به دلیل گسست روشنفکران مدرن از ریشه ها و سنت های خود، قرائتی خلاقه از متون قدسی در خدمت آفرینش نو قرار نگرفته است.

در این زمینه از پرویز تناولی، سهراب سپهری و فرخزاد می توان نام برد که در میان روشنفکران مدرن، از ساخت و زبان و فضا و فرم کلام الله و یا عناصر سنتی برای آفرینش مدرن به صورتی بسیار عالی بهره برده اند. پرویز تناولی پایه گذار نقاشی و مجسه سازی سقاخانه و آن دو دیگر یکی در حوزه استعاره ها و دیگری (فروغ) در قلمرو یافتن یک زبان فاخر قدسی و پیامبرانه برای شعر و آیه های زمینی به مطالعه متن وحیانی پرداختند: و زمین سرد شد و...

فرهادی، همچنین در جزئیات دیگر بصری، بسیار دقت می کند؛ برای مثال اگر می خواهد برای بار دوم، خانه اکبر را نشان دهد، آن را از پشت سیم های خاردار نشان می دهد و اگر می خواهد برای اولین بار شوهر فیروزه را که مردی معتاد است به تصویر بکشد، باز هم از تورهای سیمی استفاده می کند که در مورد این افراد محبوس در مشکلات خود گویاست.

اینها نشان این است که اتفاقاً فرهادی فیلمنامه نویسی تلویزیونی نیست که تکنیک های کارگردانی را درست نمی داند .

این اتهامی بیش نیست؛ آن هم از سوی کسانی است که جزم اندیشانه، هر چیز و هر کس در تلویزیون را بی اعتبار می خوانند.

از نماها، فصل، بازیگردانی و همه بافت فیلم فرهادی، چنان که در نمونه های فوق نشان دادم، می توان اثبات کرد که قدرت کارگردانی او بسیار قابل پذیرش و در سطوح کارگردانی خوب در سینمای ایران است.

فرهادی به ظرافت های دیگری هم توجه دارد تا روحی تراژیک بر فیلمش حاکم کند. اعلا برای هیجده سالگی دوست زندانی اش اکبر، جشن تولد می گیرد ؛ بی خبر از اینکه این درست تاریخی است که او برای اعدام به دلیل قتل همسرش، بدون مانع قانونی خواهد بود. در هر لحظه از فیلم، ما می بینیم که حقیقت آن قدر ساده نیست و همیشه لایه دیگری دارد که موقعیت های انسانی را پیچیده می کند؛ برای مثال، ما وقتی بغض و درد و سکوت ابوالقاسم را می بینیم، او را محق می دانیم که خواهان قصاص قاتل باشد و زمانی که جوانی و خطا و موجودیت ناقاتلانه اکبر را می بینیم، می خواهیم او بخشوده شود. روحانی فیلم هم با این دو وضعیت درگیر است. اگر چه در انتها از کمک به ابوالقاسم برای کُشتن اکبر دست می شوید و می گوید: اگر چه قصاص حق اوست، ولی بخشیدن بالاتر و دارای ثواب بیشتری است. همین وضعیت است که ابوالقاسم را به تردید می کشاند و کارگردان این فضا را بسیار زیباطراحی می کند.

در دادگستری هم به ابوالقاسم می گویند، همان قدر که او حق دارد مرگ قاتل دخترش را ببیند و آن را به جلو بیندازد، نزدیکان اکبر هم حق دارند قصاص او را به تعویق اندازند.

«شهر زبیا» از فیلم های عمیقی است که نشان می دهد، اگر چه زندان حقوقی، زندان کوچکی در دنیاست، اما خود دنیا هم زندانی بزرگ تر برای انسان است. فیلم با فصل های عالی و گوناگونی پیش می رود و رابطه ای را شکل می دهد که به چشم ما لحظه به لحظه سیمای تراژیک آن عمیق تر می شود.

اگر خوب دقت کنیم، در آغاز، انگیزه اعلا برای پی گیری پرونده اکبر، احساس یک تعهد دوستانه است، اما در ادامه شخصیت عجیب فیروزه او را به خود جلب می کند. اعلا از تصور آنکه فیروزه همسری دارد، به خود اجازه تخطی نمی دهد، در حالیکه ضرورت همراهی با فیروزه برای پیگیری پرونده اکبر، هر دم آتش عشق او را شعله ورتر می سازد که به چشم او عشقی گناه آلوده است. او زمانی که در می یابد، فیروزه زنی آزاد و مطلقه است، سرشار از شادمانی آرزوهای تازه ای را می پرورد، اما در همین جا خرده داستان تازه ای دخالت می کند و پیچش در اماتیک و نقطه عطف دیگری در روایت پیدا می شود و آن ماجرای نا دختری معلول ابوالقاسم و نقشه همسر او برای ازدواج دخترک با اعلا است.

فیروزه وقتی از این مسئله آگاهی می یابد، با همه علاقه ای که به اعلا دارد، رو پنهان می نماید، در حالی که اعلا می تواند او را از وضعیت نکبت بار نجات دهد.

با این همه زمانی که اعلا در آخرین سکانس و پایان بندی جذاب، به سراغ فیروزه می رود و بی خبر از همه جا زنگ می زند، کسی در نمی گشاید. پرده درباد گویای چیزی فهم ناپذیری و از کف دادگی تلخی است که اعلا را فرا می گیرد.

بدین ترتیب، جدا از تم کانون اصلاح و تربیت و موقعیت تلخ یک بزهکار که به عزای هیجده سالگی اش نشسته و به مرگ نزدیک تر شده، تم مناسبات دو نفره فیروزه و اعلا از یک سو و تم ابوالقاسم (پدر مقتول) و خرده داستان دخترک معلول و شوهر سابق معتاد فیروزه، همه اجزای تکان دهنده یک درام اجتماعی است که فرهادی به خوبی آن را به پیش می برد.

در این میان، بازی ترانه علیدوستی، حیرت انگیزه است. ترانه علیدوستی با فیلم «من ترانه پانزده سال دارم» به کارگردانی صدر عاملی، مهمترین جایزه بازیگری سینمای ایران را از جشنواره فجر گرفت. او علیرغم پیشنهادهای وسوسه انگیز و دستمزدهای چشمگیر، ترجیح داد بنشیند و صبر پیشه کند تا فیلمنامه و کارگردان قابل اعتمادی پیدا شود. این نشان می دهد که او برای حرفه خود حرمت بسیاری قایل است.

او بازیگر اهل کتاب و چه اهل دیدن فیلم که در خانواده ای عاشق سینما زندگی می کند و فرصت را برای تجزیه، تحلیل و بررسی حرفه ای فیلم از دست نمی دهد، پس می توان انتظار داشت که استعداد و آگاهی، از او بازیگری یکتا در سینمای ایران ساخته است که یک سروگردن از دیگر بازیگران بالاتر است و هر لحظه فیلم را با آگاهی پیچیده از نقش و شخصیت و بازی بغرنجی تجسم می بخشد.

در همین فیلم شهر زیبا، لحظاتی از بازیگری ترانه علیدوستی است که در سینمای ایران بی نظیر است و برای بازیگران جوانی است که بدون صرف زمان و تمرین بر صحنه حاضر می شوند. بسیار درس آموز است. احساسات متضادی که ترانه علیدوستی، در صحنه چلوکبابی، پشت پرده توری و موقع آتش زدن سیگار از خود نشان می دهد، ما را چنان مسحور می کند و چنان به نقش نزدیک می نماید که در سینمای ما نظیری برای آن وجود ندارد و در سینمای جهان یادآور لحظاتی از بازیگری اینگریدبرگمن و ژولیت بینوش است. مسلماً این گفتار نه غلو است و نه بها دادن بیش از حد به بازیگری ترانه علیدوستی.

نخستین دختری که در بیست سالگی، با 2 فیلم هنری درخشان، در رده قدرتمندترین بازیگران سینمای ایران قرار گرفته، وظیفه ای است که هیچ نقد جدی سینمایی نمی تواند از آن چشم پوشی کند.

در کنار بازی ترانه علیدوستی، بازی بازیگر سابقه دار سینمای ایران، فرامرز قریبیان بسیار مسحور کننده است. قریبیان را در خاک و گوزنها فراموش نکرده ایم. او بازیگر توانمند و پر کاری است که متأسفانه فیلم های بدی هم در کارنامه خود دارد.

با این همه به نظر من، چه در رقص در غبار و چه در فیلم اخیر، بازی او، فراموش نشدنی است. به نظر من جایزه بازیگری نقش اول مرد، سال گذشته و امسال حق او بود. گویا پخش کنندگان جایزه، پافشاری داشتند که نه بازی برتر، بلکه به بازی جوانها بها دهند .

به هر رو شهر زیبا اثبات می کند که یک هنرمند تلویزیزنی، اگر استعداد داشته باشد، می تواند در همان آثار اولیه سینمایی خود، چهره ای مؤلف و خلاق از خود به نمایش بگذارد و از این بابت، فرهادی بسیار امیدوار کننده است.

درباره روایت و نیز کارگردانی و سیستم نشانه شناسی به شهر زیبا نیز می توان اشاره های دیگری کرد که کار را به تفصیل می کشاند و من تنها به تعدادی از نقطه های عطف فیلم و وجوه بسیار پر اهمیت آن اشاره می کنم تا نشان دهد که شهر زیبا اثری بسیار ارزشمند است:

1. سینمای فرهادی سینمایی واقع گرا و تحت تأثیر نئورئالیسم از یک سو و سینمای رویکرد گرای ایران و آثار مستند گونی است که تأثیرات سبک کیارستمی را در سینمای داستان پرداز به کار گرفته اند؛ کسانی که این سینما را به ناتورالیسم منتسب می کنند، آگاهی اندکی از ناتورالیسم و پایه فرویدی آن سبک دارند. این سینما اصلاً سینمایی غریزه پرداز که اساس تحولات اجتماعی را جنسیت بداند نیست.

2. پالودگی و استواری و انسجام و استحکام زبان بصری فرهادی، موجب ظهور یک زبان سینمایی نو در خدمت ساختار روایی اجتماعی شده است. او ریتم خوبی را حفظ می کند و عموماً میزانس ها و قاب بندی های شهر زیبا، در تناسب با روایت واقع گرایانه آن و در خدمت فیلم و گویای دقت فیلمساز است. این قاب بندی ها بیشتر اوقات خود متضمن دلالت های ضمنی و معنای سوم فیلم هستند.

3. در فیلم فرهادی، ما با نگاهی انسانی روبه رو می شویم و آنکه قتل کرده، در موقعیت انسانی می بینیم که خود در شرایط سخت زندگی مثل خواهرش یک قربانی است. مردم فقیر و از گروه فرو دستان که بار مصائب را بر دوش می کشند و همواره در معرض لغزش اند.

4. توان کار با لوکیشن های واقعی، توان بزرگ فرهادی است که جلوه ای از زندگی واقعی به فیلم می دهد. او شناخت درستی از مکان، چهره، رفتار آدم های فیلمش دارد و به اجزای فیلم خوب دقت کرده، چه زبان و چه مشخصات صوری. مثل آن عینک کلفت قریبیان زوایای متناسب دوربین با صحنه هایی که رویدادهای فیلم و حذف های فرهادی به فیلم اهمیت و به مخاطب کنجکاوی اهداء می کند.

نشان ندادن همه پیکره یک ماجرا، مثل قطع پس از دعوا به با هم بودن پسر و دختر در ماشین و حضور کودک در آغوش پسر، بیانگر نکته بینی سینمایی فرهادی است.

علاوه بر این، او به خوبی می تواند به موقعیت این آدم ها که هیچ یک خیر و شر مطلق نیستند، نزدیک شود و هر بار از منظر آن ها به مسئله نگاه کند و تمایزات دیدگاهی و بستگی آن به نگاه، معنای رویداد را تغییر دهد.

5. من همواره به اهمیت نگاه در آثار هنری تأکید کرده ام؛ در شهر زیبا به خوبی می بینم که چقدر فیلمساز بر نگاه آگاه است و آن را به جزء ساختاری فیلم بدل کرده و از آن سبک فیلم را نتیجه گرفته است

انجمن فیلم سازی و کارگردانی

با ذکر منبع; WwW.kargardani.Ir نسخه برداری مجاز است

کد تبلیغات ثابت حرفه ای