+- انجمن فیلم سازی و کارگردانی|انجمن ناجی|ناجی فروم|وبلاگ سازی ناجی| (http://kargardani.ir)
+-- انجمن: دانشگاه واحد 48 (/forum-9.html)
+--- انجمن: ترم های دوره ی کارشناسی کارگردانی (/forum-12.html)
+---- انجمن: ترم اول کارشناسی کارگردانی ... (/forum-135.html)
+----- انجمن: ادبیات کهن ایران و جهان : دکتر محمد نجاری (/forum-21.html)
+----- موضوع: ادبیات نمایشی (دراماتیک) (/thread-60.html)
ادبیات نمایشی (دراماتیک) - محسن قادری - 12-23-2013 04:42 AM
ادبیات نمایشی (دراماتیک)
ادبیات نمایشی به اثری گفته می شود که برای اجرا روی صحنه نوشته می شود.
بنابراین علاوه بر گفتگوی شخصیت ها ، اطلعاتی درباره توصیف صحنه ، میزانس ( میزانس واژه ای فرانسوی به معنای "برصحنه قرار دادن " است که در تئاتر به طراحی هرآنچه بر صحنه ی نمایش قرار دارد اطلاق می شود .این واژه بعدها به مباحث سینمایی نیز راه یافت.مفهوم کلی آن درسینما عبارت است از هر آن چیزی که بر صحنه و مقابل دوربین قرار دارد) حالت شخصیت ها و.. در این گونه آثار ذکر می شود .
نمایش آیینی در ایران سابقه ی طولانی دارد ، ماند مراسم میرنوروزی ، حاجی فیروز ، کوسه برنشین و... اما سابقه ی نمایش های مکتوب(نمایش نامه نویسی) در ایران مانند بسیاری از کشورها چندان طولانی نیست و به حدود دو سده پیش برمی گردد.
در دوره ی مشروطیت و کمی بیش از آن ، فتحعلی آخوند زاده (1257-1911 ق) نخستین کسی بود که در آسیا نمایش نامه نوشت .
او ایرانی تبار بود و پدرش کدخدای روستای خامه ؛ در کودکی مدتی در خامنه زندگی کرد و سپس به قفقاز رفت و در آن جا به تحصیل پرداخت و به نمایش نامه نویسی روی آورد.
از نمایش نامه های او می توان به "حکایت ملا ابراهیم خلیل کیمیاگر" و "حکایت مرد خسیس با حاجی قره" اشاره کرد .
نخستین نمایش نامه ها در ایران بیشتر ترجمه از آثار برجسته ی نمایش نامه نویسان شهیر غربی بود .
یکی از نخستین نمایش نامه هایی که به زبان فارسی نوشته شده :جعفر خان از فرنگ برگشته" اثر حسن مقدم بود که در سال 1300 نوشته شد .
از تاثیر انگیز ترین چهره های نمایش نامه نویسی در ایرات باید به سید علی نصر و عبدالحسین نوشین اشاره کرد .
نضر از چهره های برجسته تئاتر غربی در ایران است به تعبیر غرب پور"اگر میرزا فتعلی خان آخوند زاده بنیان گذار نمایش نامه نویسی به شیوه ی غر باشد ، نصر در ارتقای سطح زندگی مردم و در تنویر افکار آنان بسیار موثر است "تئاتر در ایرن بهروز غریب پور دفتر پژوهش های فرهنگی تهران 1384 ص 98"
پس از نضر ، نوشین که به پدر "پدر تئاتر علمی ایران" نامور است ، بسیاری از نمایش نامه های غربی را روی صحنه برد .
از نمایش نامه های نوشته شده ی نشوین که هرگز نتوانست آن را روی صحنه ببرد - باید به "خروس سحر" اشاره کرد .
پس از رفتن نوشین و مشکلات استبداد رضاشاهی ، کار مهمی در زمینه ی نمایش نامه نویسی و اجرای نمایش انجام نشد تا آن که علی نصیریان بر مبنای فرهنگ عامه ی ایران ، نمایش نامه "بلبل سرگشته " را نوشت که در سال 1339 روی صحنه رفت و بسیار تاثیر انگیز بود .
ادبیات نمایشی به اثری گفته می شود که برای اجرا روی صحنه نوشته می شود.
بنابراین علاوه بر گفتگوی شخصیت ها ، اطلعاتی درباره توصیف صحنه ، میزانس ( میزانس واژه ای فرانسوی به معنای "برصحنه قرار دادن " است که در تئاتر به طراحی هرآنچه بر صحنه ی نمایش قرار دارد اطلاق می شود .این واژه بعدها به مباحث سینمایی نیز راه یافت.مفهوم کلی آن درسینما عبارت است از هر آن چیزی که بر صحنه و مقابل دوربین قرار دارد) حالت شخصیت ها و.. در این گونه آثار ذکر می شود .
نمایش آیینی در ایران سابقه ی طولانی دارد ، ماند مراسم میرنوروزی ، حاجی فیروز ، کوسه برنشین و... اما سابقه ی نمایش های مکتوب(نمایش نامه نویسی) در ایران مانند بسیاری از کشورها چندان طولانی نیست و به حدود دو سده پیش برمی گردد.
در دوره ی مشروطیت و کمی بیش از آن ، فتحعلی آخوند زاده (1257-1911 ق) نخستین کسی بود که در آسیا نمایش نامه نوشت .
او ایرانی تبار بود و پدرش کدخدای روستای خامه ؛ در کودکی مدتی در خامنه زندگی کرد و سپس به قفقاز رفت و در آن جا به تحصیل پرداخت و به نمایش نامه نویسی روی آورد.
از نمایش نامه های او می توان به "حکایت ملا ابراهیم خلیل کیمیاگر" و "حکایت مرد خسیس با حاجی قره" اشاره کرد .
نخستین نمایش نامه ها در ایران بیشتر ترجمه از آثار برجسته ی نمایش نامه نویسان شهیر غربی بود .
یکی از نخستین نمایش نامه هایی که به زبان فارسی نوشته شده :جعفر خان از فرنگ برگشته" اثر حسن مقدم بود که در سال 1300 نوشته شد .
از تاثیر انگیز ترین چهره های نمایش نامه نویسی در ایرات باید به سید علی نصر و عبدالحسین نوشین اشاره کرد .
نضر از چهره های برجسته تئاتر غربی در ایران است به تعبیر غرب پور"اگر میرزا فتعلی خان آخوند زاده بنیان گذار نمایش نامه نویسی به شیوه ی غر باشد ، نصر در ارتقای سطح زندگی مردم و در تنویر افکار آنان بسیار موثر است "تئاتر در ایرن بهروز غریب پور دفتر پژوهش های فرهنگی تهران 1384 ص 98"
پس از نضر ، نوشین که به پدر "پدر تئاتر علمی ایران" نامور است ، بسیاری از نمایش نامه های غربی را روی صحنه برد .
از نمایش نامه های نوشته شده ی نشوین که هرگز نتوانست آن را روی صحنه ببرد - باید به "خروس سحر" اشاره کرد .
پس از رفتن نوشین و مشکلات استبداد رضاشاهی ، کار مهمی در زمینه ی نمایش نامه نویسی و اجرای نمایش انجام نشد تا آن که علی نصیریان بر مبنای فرهنگ عامه ی ایران ، نمایش نامه "بلبل سرگشته " را نوشت که در سال 1339 روی صحنه رفت و بسیار تاثیر انگیز بود .